نکاتی درباره قرارداد کار
ساعات کار در قرارداد کار، مشخص می‌شود که در روز حداکثر ٨ ساعت است و بیش از آن اضافه‌کار محسوب می‌شود و باید برای آن فوق‌العاده اضافه‌کار پرداخت شود. در قرارداد کار، مشخصات فردی و سجلی کارفرما و کارگر و آدرس محل سکونت ذکر می‌شود. مدت قرارداد در قراردادهای موقت باید تعیین شود. در غیر این صورت قرارداد دایمی تلقی می‌شود. تاریخ شروع قرارداد در قراردادهای دایم و موقت ذکر شده و میزان کار در قرارداد معین مشخص شود. نوع کار و شغلی که کارگر باید در آن اشتغال یابد همچنین محل کار در قرارداد تعیین و ذکر می‌شود. ساعات کار در قرارداد کار، مشخص می‌شود که در روز حداکثر ٨ ساعت است و بیش از آن اضافه‌کار محسوب می‌شود و باید برای آن فوق‌العاده اضافه‌کار پرداخت شود. با توجه به اینکه برابر قانون حداکثر ساعات کار در هفته ٤٤ ساعت است، تنظیم ساعات کار در هفته با توافق تعیین می‌شود. میزان مزد و حقوق فرد در قرارداد کار، تعیین و نحوه پرداخت آن مشخص می‌شود. حقوق فرد نمی‌تواند از حداقل دستمزد تعیین‌شده توسط شورای عالی کار کمتر باشد. طریقه پرداخت مزد (روزانه، هفتگی یا ماهانه) باید روشن باشد. وضعیت بیمه باید در قرارداد کار مشخص و بر پرداخت حق‌بیمه کارگر به سازمان تامین‌اجتماعی تاکید شود. در این ارتباط نیز باید حقوق واقعی فرد مبنای کسر حق بیمه قرار گیرد و نباید از حداقل حقوق سال مربوطه کمتر باشد. نرخ حق بیمه در کارگاه‌های مشمول قانون کار و تامین اجتماعی ٣٠ درصد است که ٧ درصد آن سهم کارگر و ٢٣ درصد آن سهم کارفرماست. از مواردی که کارفرما می‌تواند از حقوق کارگر کسر کند، حق‌بیمه سهم کارگر است که کارفرما باید به انضمام سهم خود، آن را تا آخرین روز ماه بعد به شعب سازمان تامین اجتماعی تادیه کند. در غیر این صورت مشمول جریمه خواهد شد.
